…με ψυχολογικές προεκτάσεις!
Όλοι ψάχνουμε το χώρο μας, το μέρος στο οποίο θα εκφραστούμε χωρίς περιορισμούς και θα αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να κάνει αυτό που επιθυμεί. Ένα νέο άρθρο της ομάδας του culturito είναι εδώ, για χώρο, ιδιοκτησία, data!
Από τον πρόλογο θα πρέπει να έχετε καταλάβει ότι το θέμα κατά βάση αφορά την τεχνολογία! Εντάξει, και λίγο τον άνθρωπο. Θα μιλήσουμε για κινητά και τον αποθηκευτικό τους χώρο: 128GB, 256GB, 512 GB μέχρι και 1TB…XΩPOΣ! Flashback τώρα στο 2008, όπου 512MB ήταν υπερβολικός χώρος για τη μουσική, τις φωτογραφίες, τη συνομιλία (ΝΑΙ από τότε υπήρχε το Whatsapp). Μάλιστα, από κάποιους, είχε γίνει αναφορά πως τόσος χώρος ήταν σπατάλη και θα έμενε αναξιοποίητος. Σχεδόν αλήθεια, γιατί με μια κάρτα μνήμης, όλα όσα ήθελες ήταν εκεί. Το δύσκολο κομμάτι ήταν να τα βρεις πια (LimeWire σου κλείνω το μάτι).
Συνεχίζουμε λοιπόν στο κομμάτι της ιδιοκτησίας. Με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, νόμιμα ή όχι τόσο νόμιμα, αποκτούσες τις φωτογραφίες, τα τραγούδια τα βίντεο που σπάνιζαν αρκετά τότε.
Πλέον όλα είναι άμεσα διαθέσιμα. Με το άνοιγμα του YouTube και του TikTok όλα είναι εκεί. Μουσική, Spotify. Σειρά, Netflix. Τέρμα πια ο peer to peer διαμοιρασμός. Παρόλα αυτά, κάνοντας μια αναδρομή βλέπουμε ότι αρχικά ψάχναμε μουσική, ένα αρχείο. Να το ακούσουμε, να το χορέψουμε. Στη συνέχεια, μπήκαν πιο νόμιμες βάσεις στο να το αποκτήσουμε. Πλέον, μια συνδρομή στο Spotify, ή στο Apple Music, λύνει όλα μας τα προβλήματα. Όντως;
Αν το πιάσουμε ανάποδα, τότε χάνουμε την ιδιοκτησία. Πλέον πληρώνουμε τα δικαιώματα ακρόασης. Δεν υπάρχει αρχείο στην κατοχή μας για να ακούσουμε, δεν υπάρχει βίντεο για να δούμε. Έτσι και με τις σειρές, μια συνδρομή στο Netflix και παύει το download, σταματά η ιδιοκτησία. Πληρώνουμε για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε κάτι που δεν αποκτούμε τελικά ποτέ. Συνεπώς, άδικα η τόση απόκτηση χώρου. Τα data ήρθαν να αντικαταστήσουν το χώρο. Μάλλον καλύτερα υποκαταστήσουν. Έχω δεδομένα, έχω βίντεο, έχω τις Playlist, έχω το mobile gaming. Δε χρειάζομαι το χώρο. Σαν μια νέα μορφή νομίσματος ή τουλάχιστον κάτι που προσφέρει ανταλλακτική αξία.
Άραγε, μήπως παρατηρούμε κάτι τέτοιο και στον εαυτό μας; Στην καθημερινότητα γύρω μας; Προσπαθούμε διαρκώς να φτάσουμε σε μια καλύτερη κατάσταση από αυτή που είμαστε μέχρι πρότεινως. Γίνεται μια ατέρμονη και διαρκής προσπάθεια σε εύρεση χώρου. Αλλά τελικά χάνουμε την ουσία. Ξεκινήσαμε για αναζήτηση καλύτερης ζωής, χώρου, αλλά τελικά χάσαμε την ιδιοκτησία και μείναμε με τα copyrights. Ψάχνοντας για την προσωπικότητα, για τον δικό μας εσωτερικό χώρο, τελικά κάπου στη διαδρομή αφήσαμε τον εαυτό μας, την ιδιωτικότητά μας. Όλα σε ένα κύκλο χώρου, ιδιοκτησίας, data.
Ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά είναι ότι όλα υποκαθίστανται από data…