Έχεις προγραμματίσεις να πας να επισκεφτείς τον ομφαλό της γης, εκεί που συναντήθηκαν οι δυο αετοί που έστειλε ο Δίας, εκεί που η ενέργεια είναι τόσο ιδιαίτερη που θες να ριζώσεις & να εκτοξευτείς ταυτόχρονα . Μιλάμε για το Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς όπου εκεί βρισκόταν το διάσημο Μαντείο. Σ ένα αμφιθεατρικό έδαφος, περιτριγυρισμένο από επιβλητικά βουνά ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι έφτασα παρέα με σύννεφα και ψιχάλες. Όλοι πήγαιναν εκεί να συλλέξουν πληροφορίες. Εγώ πήγα με τις πληροφορίες στα χέρια και τις αποφάσεις θεωρητικά καταχωρημένες & πρακτικά υλοποιημένες.
Τι ήθελα; να αισθανθώ, να επιβεβαιωθώ, να αντλήσω δύναμη. Χωρίς να το έχω “επίσημα ” ζητήσει είχα λάβει πληροφορίες . Χωρίς να το έχω προγραμματίσει ήρθαν τυχαία επάνω σε αυτή την επίσκεψη. Πριν για την ακρίβεια. Έπαιζα με τους δύο “χρησμούς” που είχα στην κατοχή μου. Αντιφατικοί. Ταυτόχρονες πληροφορίες που όπως η Πυθία με έβαζαν εμένα στη θέση να απαντήσω. Έγινα ικέτης. Νους ή συναίσθημα. Ανάμνηση ή παρόν. Συνέπεια ή αταξία. Παραίσθηση ή πραγματικότητα;
Ήξεις, αφήξεις ου εν πολέμω θνήξεις. Που θα μπει το κόμμα, πριν ή μετά το “ου”; Μήπως η Πυθία απλά έκανε τον ικέτη να πάρει εκείνος την απόφαση που πραγματικά ήθελε; Όχι ότι το σκόπευε αλλά μάλλον το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Βάζοντας στην άκρη την διάθεση του ικέτη και πετώντας στην επιφάνεια την επιστημονική ιδιότητα δεν μπορώ να παραβλέψω ότι οι βράχοι που ανακάλυψαν κάτω από τον ναό ήταν από ελαιώδη ασφαλτούχο ασβεστόλιθο και σπασμένοι από δύο ρήγματα που περνούσαν κάτω από τον ναό. Επιστήμονες υπέθεσαν ότι οι τεκτονικές κινήσεις και οι σεισμοί κατά την αρχαιότητα είχαν προκαλέσει τριβές κατά μήκος των ρηγμάτων. Σε συνδυασμό με το νερό που κυλούσε κάτω από τον ναό, αέρια μεθανίου, αιθυλενίου και αιθανίου αναδύονταν μέσα από τις ρωγμές προς το κέντρο και κατευθείαν μέσα στον ναό. Όλα αυτά τα αέρια μπορούν να προκαλέσουν παραισθήσεις και παραλήρημα στο καλύτερο μέντιουμ.
Και επιστρέφω…….άρα, μήπως ο ρόλος της ήταν να τους βγάλει στην επιφάνεια την απάντηση που ήδη είχαν/ήθελαν να πάρουν; Γιατί βρισκόμουν εκεί με την απόφαση αγκαλιά; Γιατί ενοχλούσε; Γιατί χρειάζονταν η επιβεβαίωση της Πυθίας;
Τι πήρα τελικά από την επίσκεψη; Διάφορες αισθήσεις. Αυτή της καθήλωσης από το επιβλητικό τοπίο, αυτή της προστασίας από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αυτή της γείωσης από τους αιωνόβιους κίονες. Έμεινα πολύ ώρα να κοιτάζω, καθισμένη σε έναν απαγορευμένο βράχο. Καθώς αισθανόμουν μικρή, φθαρτή αλλά ταυτόχρονα και ένα μοναδικό θαύμα.