Χάνοντας κομμάτια του εαυτού σου είναι μια διδακτική εμπειρία; ή είναι κάτι που πρέπει να το κλείνεις στο χρονοντούλαπο του μυαλού και να πετάξεις το κλειδί σε ένα βαθύ σημείο της θάλασσας; μπορείς να τα βρεις κάπου αλλού;
Κάτι λίγο απ’όλα! Υπάρχουν τοξικοί άνθρωποι στη ζωή, όλων μας. Σε αυτούς σίγουρα, πρέπει, όχι μόνο να πετάξεις το κλειδί, αλλά και να ξεχάσεις το που το πέταξες! Όσο τους θυμάσαι και τους δίνεις αξία, τόσο γυρνάει εναντίον σου όλο αυτό. Ξέρεις, όπως έχει δηλώσει ένας όχι και τόσο γνωστός αοιδός/ράπερ: “και μαραίνεται ο λωτός από άκαρδους ανθρώπους, και γελάει και ο Τοτός με το ανέκδοτο τους”.
Από την άλλη, ίσως να φταις και εσύ ο ίδιος για ό,τι συνέβη μεταξύ σας, όπως είχε πει κάποιος ποιητής που την ώρα που γράφω μου διαφεύγει το όνομά του: “Όταν το λουλούδι έστρεψε τα πέταλά του προς τον ήλιο, τότε κάηκε, όχι γιατί ο ήλιος είναι πολύ φωτεινός, αλλά επειδή του έδωσε ό,τι χρειαζόταν σε πολύ μεγάλες ποσότητες”.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που ήταν εκεί σε όλη τη διάρκεια. Αθόρυβα, σιωπηλά. Δε χρειάστηκε να παρέμβουν πάρα μόνο όταν ήταν αργά. Που δεν περίμεναν από σένα κάτι, αλλά ήθελαν να σε δουν να τα καταφέρνεις και να σηκώνεσαι. Δεν είχαν την απαίτηση να καταφέρεις κάτι σπουδαίο, αλλά να κάνεις ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο. Ευτυχία, μια έννοια που μεγαλώνοντας ταυτίζεται με την ξεγνοιασιά… πως να μοιάζει σήμερα; σίγουρα, βρίσκεται σε διαφορετικα πράγματα όσο μεγαλώνεις, σε ένα κλάμα ή ένα γέλιο! Εκεί που όλοι σου λένε: “έλα δεν ξέρεις τι χάνεις”, “δε φαντάζεσαι τι έγινε!”, “και να στο πω, δε θα το πιστέψεις!”…ίσως να είναι έτσι. Από την άλλη ούτε εσύ ξέρεις τι κέρδισα! Ίσως ούτε εγώ – ακόμα!
Υπάρχουν και αυτοί που δεν είχες κατανου, γιατι χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Ωστόσο, μια ενέργεια και μια απλή τους πράξη η δήλωση, μπορεί να φερει τα πάνω κάτω! Κάνοντας κάτι θετικό, όσο μικρό και αν φαίνεται εκείνη τη στιγμή, μπορεί να σου αποφέρει στο μακρινό μέλλον καρπούς!
Εκεί σε αυτά τα μικρά πράγματα, στις λεπτομέρειες, ανακαλύπτεις πτυχές που δεν ήξερες ότι είναι εκεί. Βρίσκεις νόημα, σε κάτι που περίμενες ότι απλά θα πέσει κάτω. Τελικά αυτό, κάποιος το σήκωσε, φέρνοντας το πίσω. Εκεί δε χρειάζεται κάποιο κλειδί ή ένα βαθύ κομμάτι θάλασσας, αλλά να χαραχτει στη μνήμη σου σαν ένα δίδαγμα…όλα κάπως συνδέονται, μαγικά! Κάθεσαι πίσω, για να ενώσεις τα κομμάτια και γελάς μόνος σου, γιατί έλυσες ένα γρίφο της ζωής, κέρδισες ένα κομμάτι ευτυχίας! Μέχρι το επόμενο…!