Θυμάμαι την Συγγρού σαν μια μεσοκατάσταση, ένα πέρασμα από την γειτονιά μου, τη θάλασσα, στην πόλη! Ένα λίγο απαγορευμένο μέρος, λίγο décadence, αλλά πάντα πέρασμα προς το κέντρο, προς τη δράση. Με κίνηση, βαρετά κτίρια αλλά ένα εντυπωσιακό φινάλε στις στήλες του Ολύμπιου Δία.
Σήμερα έχει περάσει σε μια πολύ γοητευτική φάση, κρατάει την σεξυ λίγο βρώμική πλευρά της, αλλά έχει πάρει και αυτό το ιδιαίτερο μεταμοντέρνο καλλιτεχνικό στυλ. Αυτό μιας μοιραίας γυναίκας με ιστορία. Ξεκινώντας απο ένα μοναδικό πάρκο ανεβαίνεις και νιώθεις περηφάνεια για το πώς εξελίσσεται η πορεία της, καταλήγοντας στο δικό μας απόλυτα ελληνικό ΜΟΜΑ!
Αγαπημένη στάση για το “culture” μας: ΕΜΣΤ
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης λοιπόν, το παλιό ΦΙΞ (και όχι δεν τραγουδάει κανείς εκεί όπως αθώα με είχε ρωτήσει μια αγαπημένη μου φίλη 10+ χρόνια μικρότερη μου και γελάμε και οι δύο ακόμα). Ένα κτίριο των Ελλήνων αρχιτεκτόνων Τάκη Ζενέτου και Μαργαρίτη Αποσολίδη μαθητών του Λε Κορμπυζιέ αποτελεί ενα αντιπροσωπευτικότατο δείγμα της μοντέρνας βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Το πρώην εργοστάσιο ζυθοποιίας ΦΙΞ έχει μετατραπεί σε ένα χώρο που στεγάζει το παρόν και το μέλλον της σύγχρονης τέχνης. Έλειπε από την Αθήνα αυτός ο χώρος σε ένα κομβικό σημείο στη νότια είσοδο της πόλης. Μια επίσκεψη αξίζει ακόμα και να μην είσαι λάτρης της σύγχρονης τέχνης μόνο και μόνο για να νιώσεις τον παλμό αυτού του κτιρίου, να αφήσεις το βλέμμα σου να ταξιδέψει στην πανοραμική θέα που προσφέρει η ταράτσα από την Ακρόπολη μέχρι το Φάληρο, να περιπλανηθείς λίγο στη διαφορετικότητα.
Αγαπημένη βόλτα: Συγγρού-Αναστασίου Ζίννη-Φαλήρου-Οδ.Ανδρούτσου-Δράκου……
Τα στενά στο Κουκάκι, με νεραντζιές, κτίρια που σε κάνουν να σταματάς για να θυμηθείς και άλλα για να ονειρευτείς. Γεμάτα αντιθέσεις. Ιδανικά για ζευγαρώματα σε ταράτσες με θέα την Ακρόπολη και για βόλτες γεμάτες ατελειώτα νέα. Πεζοδρόμια με τραπεζάκια, χαλαροί άνθρωποι, κάτι το φοιτητικό, κάτι το φιλελεύθερο, κάτι το γνήσιο 100%.
Έχω περπατήσει πολλές φορές σε αυτήν την περιοχή, είτε γιατί είχα λόγο να το κάνω, είτε γιατί έψαχνα τον λόγο να με βρει. Με τακούνια, αθλητικά, νύχτα, μέρα, φεύγοντας, πηγαίνοντας. Παλαιότερα με τον μπαμπά μου στα γραφεία της Ολυμπιακής, τώρα παρεΐστικα ή μοναχικά σε αγαπημένα στέκια.
Αγαπημένα στέκια για το “Burito” μας: BOBO-Boheme Bourgeois, Materia Prima, Η Φάμπρικα του Ευφόσυνου, Σκουμπρί
Φυσικά ως γνωστών η βόλτα, η τέχνη και η κουβέντα φέρνει πείνα και δίψα! Δύο από τα πιο αγαπημένα Wine Bars της πόλης, μας υποδέχονται με απίστευτα ενημερωμένη λίστα κρασιών αλλά και πάντα εντυπωσιακή κουζίνα. Ιδανική για early dinners ή για late snacks, έχω περάσει άπειρες ώρες εκεί με φίλες, μόνη μου με ένα βιβλίο, με τον αγαπημένο μου, νιώθωντας άνετα & ανάλαφρα στο πεζοδρόμιο στην πλάτη της παλιάς Ολυμπιακής ή δίπλα σε ένα ανθισμένο δέντράκι. Για μεσημεριανό μετά απο την επίσκεψη στο μουσείο, ειδικά όταν υπάρχουν και παιδιά στην παρέα συστήνω ανεπιφύλακτα την κουζίνα της Φάμπρικας! Λατρεύω τον χώρο και την φανταστική κουζίνα. Comfort food σε όλο του το μεγαλείο. Αν πάλι η βόλτα μας έβγαλε πιο ψηλά στη Δράκου θαλασσινά και τσίπουρο είναι η συνήθεια που αγαπάμε να επαναλαμβάνουμε κάθε τόσο.